Het is alweer een lange tijd geleden dat ik een stukje geschreven heb over mijn leventje op het paddock. We (René en ik) hebben aardig wat wedstrijden gereden met gemixte resultaten. Gedurende het jaar viel mij wel op dat ik steeds meer last krijg van mijn rechter enkel tijdens het rijden. Dit vanwege een glijpartij van de trap eind 2017. Tijdens die val schoot mijn enkel uit de kom. Onderaan de trap schoot hij gelukkig snel weer terug maar het is een zwakke plek gebleven. Dus ik moest toch maar eens verder gaan kijken dan de R6.
Ik besloot de R6 te koop te zetten met als notitie dat hij pas na het einde van het seizoen beschikbaar komt. Na 10 minuten was de motor verkocht voor de prijs die ik er ook voor wilde hebben. Maar toen kwam er een R1M op mijn pad waar ik wel interesse in had. De R1M is een stukje groter dan de R6, wat dus beter bij mijn lengte past. Plus dat hij bomvol elektronische snufjes zit waar de nerd in mij weer van kan genieten. Ik besloot hem te kopen maar ook met de notitie dat ik hem na het seizoen op kom halen.
Toen kwam de wedstrijd in Zolder. Het voelde toch niet fijn op de motor omdat deze al verkocht was. Gelukkig had ik nog wel een mooie pr gereden (1:43) maar ik besloot toch de motor gelijk langs te brengen bij de nieuwe eigenaar en de R1M op te halen. Ik stond tenslotte toch maar ergens rond P8 in het ProCup 600 kampioenschap.
Het deed wel een beetje pijn, heb 6 seizoenen probleemloos erop kunnen rijden (oké oké de standaarddingetjes wel eraan gehad maar dat mocht de pret niet drukken) met als hoogtepunt die 1:48 op Assen. Dus de laatste wedstrijddag zou ik op de R1M gaan rijden.
Na een snelle research in de uitslagen van de SportCup 1000 op Assen zag ik dat de top een 1:49 rijdt. (Link) ik besloot mij dus in te schrijven in de SportCup 1000 aangezien ik toch moet wennen aan de motor en die 1:49 toch niet gehaald gaat worden.
De vrijdag voor de wedstrijddag had ik een trainingsdag. Toen mijn eerste sessie begon was ik wel een beetje zenuwachtig. Hier heb ik nooit last van maar nu wel hahaha. De motor stond ingesteld op standje “easy” omdat ik niet van plan was meteen WK tijden te gaan rijden ? Deze dag was dan ook om te wennen en te kijken wat het verschil is met de verschillende standjes (Power Mode, Traction Control, Slide Control, Launch Control, Lift Control, Quick Shifter Setting). Ik ga de baan op en geef gaf, OHHH MY FUCKING GOD, wat gebeurt er met mij. NIET NORMAAL. Wat loopt dat ding asociaal hard. Ik merkte wel meteen dat ik nog een mietje ben. Bocht uit durf ik nog niet echt aan de gaskraan te hangen. Remmen daarentegen gaat erg goed. De motor heeft nog wel ABS en deze voel ik bij hard remmen ook steeds aangaan. Niet zo heel erg want ik laat mijn rem langzaam opkomen als ik naar de apex rem. En tijdens dit opkomen stopt de ABS er weer mee. Mijn eerste sessie sloot ik af met een 1:55. Oké niet slecht en het voelt wel heel erg makkelijk aan allemaal.
De tweede sessie iets meer op het gas en ik reed een 1:54. De achterband was wel op en ik merkte eindelijk het nut van die elektronische snufjes, de motor blijft netjes zijn lijn volgen en zal niet gaan sliden in Mandeveen / Duikersloot wat de R6 wel deed als de achterband aan vervanging toe was. Helaas moest ik wel de tweede sessie vroegtijdig afbreken vanwege te veel geluid. Mijn mooie Akrapovic systeem geeft een respectabele 106.2dB op de Veenslang. Niet helemaal legaal ?
Dus de demper word vervangen door de stille demper welke ik van Bobby Bos mocht lenen. Hij zit vol deuken en krassen maar dat is niet erg. Ik kon weer verder rijden. In de loop van de dag verbeter ik mijn tijd naar 1:50,5 en verander ik een paar settings in de boardcomputer. Standje “easy” staat ondertussen op standje “medium”.
Zaterdag 13 Oktober. SportCup1000. De dag van de wedstrijden. Op de laatste dag van het OWCup circus worden er altijd twee wedstrijden gereden met maar 1 kwalificatie. Dus de eerste kwalificatie moet meteen goed zijn. De mannen langs de kant lieten, via het pitbord, zien op welke plaats ik aan het kwalificeren was. En na de eerste ronde staat er P1. Deze P1 is nooit meer van het bord af geweest en ik had dus de Pole Position gepakt. (Pole Tijd 1:52)
De eerste wedstrijd gaat beginnen, mijn god wat een zenuwen heb ik. Natuurlijk moet ik starten met de launch control, want daar is hij tenslotte voor. De lampjes gaan op rood ik slinger de gashendel helemaal open, lampjes gaan uit, koppeling komt op en ik schiet weg. Ik blijf alleen iets te lang in de eerste versnelling hangen waardoor een mooie lange wheely mijn start iets verpest. Ondertussen komen er twee andere motoren mij voorbij. Voor de eerste bocht pakte ik er 1 terug en bij Madijk (tweede bocht) kon ik buitenom de andere. Ik lag weer eerste. Snel gas op die lolly en die race uitrijden. Op het pitbord zag ik dat ik 2 seconden per rondje uitliep op de nummer twee. En toen ik 15 seconden voorstond besloot ik iets rustiger te doen om krachten te sparen voor de tweede race. Eerste race was gewonnen. Misschien was de SportCup 1000 toch niet het groepje waar ik in thuis hoor. Maar ze reden toch echt al 1:49 en ik in deze race maar een 1:50,4. Ik voelde mij schuldig en heb teamoverleg gehad of ik in de tweede race de laatste ronde de pits in moet gaan. Maar iedereen vond dat onzin en ik moest dat niet doen.
De tweede race gaat beginnen. De rode lampjes gaan aan, gas gaat erop, maar de rode lampjes gaan niet uit. Er komt een man met de rode vlag de baan op. Start is afgebroken omdat iemand zijn motor liet afslaan. Terwijl ik de launch control weer probeer te activeren gaat het rode licht uit en moeten we rijden. FUCCKKKKKK, snel handmatig weg rijden anders heb ik 30 man in mijn poeperd zitten en dat zou zonde zijn. Ik duik, gok ik, als 12de de eerste bocht ik en maak snel mijn opmars richting de kop van het veld. De eerste ronde kom ik als tweede over de streep en ik passeer de kopman in de Strubben (Wouter maakte daar een foutje). Ik loop weer twee seconden per rondje uit en bij 8 seconden besloot ik de race iets rustiger te gaan rijden. Wel gaaf de dubbel, ben er zeker trots op maar toch zat het mij niet lekker. Thuis in bed ben ik gaan rekenen of ik niet het kampioenschap beïnvloed heb voor andere rijders. Maar nadat ik alles herberekend had zag ik dat 1 t/m 5 hetzelfde was gebleven als ik niet mee deed. Gelukkig, ik kon gaan slapen.
Deze winter gaat de R1M aangepast worden. De motor is nu nog volledig standaard. Alleen de elektronische vering zijn eraf gehaald en er zit een Akrapovic systeem op. ABS moet eraf, blipper erop en nog een paar dingetjes. ?
Bedankt Sponsoren, René, Lens, Bas, Dennis en V-Racing voor het gezellige seizoen.
Volgend jaar ga ik mijn 14de seizoen in van de OWCup. Zou het eindelijk eens lukken die 1:46 aan te tikken ? We zullen zien, tot volgend jaar.
